Türkiye
notları:
Pazartesi erkenden işe başladığım yerde yani Vergi dairesindeyim. İşimin olduğu bölümde iş takip eden yalnızca benim, ve görevli 4 memur var.
Son derece kibar bir memur evraklarımı aldı, hemen bilgisayarın başına oturup yazmaya başladı ve bana yazıcıdan çıkan bir kağıt uzattı.
Ben;
’’ Aman ne kadar çabuk bitti ‘’, diye düşünürken, bana, evrakı müdür yardımcısından havale ettirip, yan taraftaki memura kayıt ettirmemi söyledi.
Dediklerini yaptım. Meğer bu benim dilekçemmiş, işim daha yeni başlıyormuş.
Memur Bey beklememi söyledi. Uzun uzun yazdı çizdi ve bir evrak daha verdi, ve kayıttan geçirmemi söyledi.
Müdür yardımcısına gittim. O, öbür müdür yardımcısına gönderdi, o da paraf ederek kayıt memuruna gönderdi. Ancak bu evrakı bu kayıt memuru değil, diğer kayıt memuru alıyormuş.
Neyse evrakı diğer kayıt memuruna kaydettirdim. Sonra tekrar memur beye gittim. Ve beklemeye başladım. Memur bey dedi ki:
‘’ Bu cezanız. Geç bildirimde bulundunuz. Kendiliğinizden geldiğiniz için size indirimde bulunuyoruz.’’
Teşekkür ettim. Yine birşeyler yazıp elime bir kağıt verdi. Bunu karşıdaki vezneye yatıracaktım; 40 YTL ceza.
Kuyruğa girdim. Sıram gelince kağıdı verdim. Memur ödeme fişi kesti ve bana verdi. Sonra vezne önündeki kuyruğa girdim. Yine sıram gelince ödeme fişini verdim ve 40 lirayı ödedim.
Tekrar bizim memura döndüm.
Memur makbuzu aldı, kibarca, beklememi söyledi. Bekledim. Sonra elime ödediğim cezayı belirten bir evrak verip;
‘’ İşiniz bitti ‘’ dedi.
Buradan
tapuya gideceğimi söyledim.
‘’ Oraya götüreceğim yazıyı verebilirmisiniz ? ‘’
Hayır veremezlermiş. Tapu dairesinin yazıyla istemesi gerekiyormuş.
Koşarak Tapu Dairesine gittim. Elimdeki evrakları göstermeğe çalışarak bir memurun ilgisini çekmeye çalıştım.
Ne mümkün. Bana bir eşyaya; bir masa, bir sandalye, ya da bir duvara bakar gibi bakıyorlar, duymuyorlardı.
Sonunda bir tanesi lütfetti ve ne istediğimi sordu. Anlattım ama, verdiği cevaplardan bir şey anlamadım. Halime acıyan bir bayan memur beni dinledi. Ve
‘’Şu, şu evrakları getir,’’ dedi.
Bunlar arasında Vergi Dairesinden gelecek yazı da vardı.
‘’Sizin o evrakı yazıyla istemeniz gerekiyormuş ‘’ dedim.
‘’Hayır ‘’ dedi.
Tekrar Vergi Dairesine döndüm. Bizim Vergi Dairesi 5 katlı. Ve asansör yok. Benim işim 3.üncü katta. Hızla gidiyorum, merdivenleri hızla çıkıyorum. Dolayısıyla kanter içindeyim. Ama azimliyim: Bu işi bu gün bitireceğim. Benim memura :
‘’ Tapu Dairesi size yazmıyormuş, siz onlara yazıyormuşsunuz ‘’ diyorum.
Önce beni tanımıyormuş gibi davranıyor, sonra hiç itiraz etmeden bilgisayara eğiliyor, ve birşeyler yazıp elime bir evrak veriyor. Bu evrakı yine müdür yardımcısına imzalatıyorum. Sonra kayıt memuruna kaydettiriyorum.
Bereket küçük bir şehir burası, bir koşu her yere yetişebiliyorum. Bütün işleri, ne olursa olsun, bugün bitireceğim.
Koşarak Tapu Dairesine gittim. Tapu dairesi Hükümet binasında, bodrum katında. 23 basamak çıkarak Hükümet binasına giriyorum, Polis kontrolundan geçip, koridoru aşıyorum. Sonra 21 basamak iniyorum. Çünkü bodrum kat dışarıdan 2 basamak daha yüksek.
Basamakları uçarcasına çıkıyor, kontroldan geçiyor, uçarak aşağı iniyorum. Bana yardımcı olan bayan evraklarıma bakıyor, bir evrakın fotokopi olduğunu görüyor ve;
‘’ Bunun aslı lazım ‘’ diyor. Aslını Vergi Dairesinde aldıklarını söylüyorum,
‘’ Aslı olmazsa, olmaz ‘’ diyor.
Koşarak avukat arkadaşa gittim. Bereket yerinde. Kendisinde olan orijinali verdi. Tekrar Tapu Dairesine geliyorum: Kimse yok; öğle tatili.
Bir yerde biraz dinlendim. Öğleden sonra saat 01 de Tapu Dairesindeyim. Memurlar geldi. Beni dinleme sabrı gösteren görevli memura derdimi anlattım ve evraklarımı gösterdim. Yarın sabah gelmemi söylüyor.
‘’ Niye yarın sabah ? ‘’
Niye mi? Çünkü Ankara’ dan gelen talimata göre Başvurular sabah yapılıyormuş, İşler ise öğleden sonra. Duvardaki yazıyı gösteriyor. “Hiç mi dikkat etmediniz?”. Özür diliyorum. Peki madem kural böyle, ben de bugün gider, yarın gelirim!
Bu gün Salı. Sabah erkenden Tapu Dairesindeyim.
Memurlar birer ikişer geliyorlar. Rahatsız etmekten çekinerek evraklarımı gösteriyor ve ne yapmam gerektiğini soruyorum.
Müdür Beyden havale ettirmeliymişim. Müdür Beyi bekliyorum. Geliyor. Yanına gidip evraklarımı gösteriyorum. Bakıyor. Sonra bazı şeyleri işaret ederek:
‘’ Bunlar 2. nolu Tapu Dairesinin işi ‘’ diyor; ‘’ Oraya gideceksiniz.’’
Kendi Dairesindeki evrakları birine havale ediyor. İçeri gidiyor ve görevliye havaleyi gösteriyorum. Bakıp bir bayan ismini çağırıyor. Dün bana ne yapmam gerektiğini anlatan bayan bankonun arkasından çıkıyor;
‘’ Ne var ?’’ diyor.
‘’ Oraya götüreceğim yazıyı verebilirmisiniz ? ‘’
Hayır veremezlermiş. Tapu dairesinin yazıyla istemesi gerekiyormuş.
Koşarak Tapu Dairesine gittim. Elimdeki evrakları göstermeğe çalışarak bir memurun ilgisini çekmeye çalıştım.
Ne mümkün. Bana bir eşyaya; bir masa, bir sandalye, ya da bir duvara bakar gibi bakıyorlar, duymuyorlardı.
Sonunda bir tanesi lütfetti ve ne istediğimi sordu. Anlattım ama, verdiği cevaplardan bir şey anlamadım. Halime acıyan bir bayan memur beni dinledi. Ve
‘’Şu, şu evrakları getir,’’ dedi.
Bunlar arasında Vergi Dairesinden gelecek yazı da vardı.
‘’Sizin o evrakı yazıyla istemeniz gerekiyormuş ‘’ dedim.
‘’Hayır ‘’ dedi.
Tekrar Vergi Dairesine döndüm. Bizim Vergi Dairesi 5 katlı. Ve asansör yok. Benim işim 3.üncü katta. Hızla gidiyorum, merdivenleri hızla çıkıyorum. Dolayısıyla kanter içindeyim. Ama azimliyim: Bu işi bu gün bitireceğim. Benim memura :
‘’ Tapu Dairesi size yazmıyormuş, siz onlara yazıyormuşsunuz ‘’ diyorum.
Önce beni tanımıyormuş gibi davranıyor, sonra hiç itiraz etmeden bilgisayara eğiliyor, ve birşeyler yazıp elime bir evrak veriyor. Bu evrakı yine müdür yardımcısına imzalatıyorum. Sonra kayıt memuruna kaydettiriyorum.
Bereket küçük bir şehir burası, bir koşu her yere yetişebiliyorum. Bütün işleri, ne olursa olsun, bugün bitireceğim.
Koşarak Tapu Dairesine gittim. Tapu dairesi Hükümet binasında, bodrum katında. 23 basamak çıkarak Hükümet binasına giriyorum, Polis kontrolundan geçip, koridoru aşıyorum. Sonra 21 basamak iniyorum. Çünkü bodrum kat dışarıdan 2 basamak daha yüksek.
Basamakları uçarcasına çıkıyor, kontroldan geçiyor, uçarak aşağı iniyorum. Bana yardımcı olan bayan evraklarıma bakıyor, bir evrakın fotokopi olduğunu görüyor ve;
‘’ Bunun aslı lazım ‘’ diyor. Aslını Vergi Dairesinde aldıklarını söylüyorum,
‘’ Aslı olmazsa, olmaz ‘’ diyor.
Koşarak avukat arkadaşa gittim. Bereket yerinde. Kendisinde olan orijinali verdi. Tekrar Tapu Dairesine geliyorum: Kimse yok; öğle tatili.
Bir yerde biraz dinlendim. Öğleden sonra saat 01 de Tapu Dairesindeyim. Memurlar geldi. Beni dinleme sabrı gösteren görevli memura derdimi anlattım ve evraklarımı gösterdim. Yarın sabah gelmemi söylüyor.
‘’ Niye yarın sabah ? ‘’
Niye mi? Çünkü Ankara’ dan gelen talimata göre Başvurular sabah yapılıyormuş, İşler ise öğleden sonra. Duvardaki yazıyı gösteriyor. “Hiç mi dikkat etmediniz?”. Özür diliyorum. Peki madem kural böyle, ben de bugün gider, yarın gelirim!
Bu gün Salı. Sabah erkenden Tapu Dairesindeyim.
Memurlar birer ikişer geliyorlar. Rahatsız etmekten çekinerek evraklarımı gösteriyor ve ne yapmam gerektiğini soruyorum.
Müdür Beyden havale ettirmeliymişim. Müdür Beyi bekliyorum. Geliyor. Yanına gidip evraklarımı gösteriyorum. Bakıyor. Sonra bazı şeyleri işaret ederek:
‘’ Bunlar 2. nolu Tapu Dairesinin işi ‘’ diyor; ‘’ Oraya gideceksiniz.’’
Kendi Dairesindeki evrakları birine havale ediyor. İçeri gidiyor ve görevliye havaleyi gösteriyorum. Bakıp bir bayan ismini çağırıyor. Dün bana ne yapmam gerektiğini anlatan bayan bankonun arkasından çıkıyor;
‘’ Ne var ?’’ diyor.
Evrakları
bayana uzattım. Birden sinirlendi, yanındakine;
’’ Ayol ben bugün tatile gidiyorum, Müdür bilmiyor mu bunu ?’’
Bana da:
‘’ Sana yol gösterdim, üstüme kaldın ‘’ dedi.
Çok utandım. Ezilerek:
‘’ Hanımefendi isterseniz Müdüre gidip başkasına havale etmesini rica edeyim. ‘’
Söylediğimi dinlemedi bile. Evraklarla aldı, çekti masasına gitti.
Biraz yatışmasını bekleyip ne yapmam gerektiğini sordum. Sinirli, sinirli:
" Öğleden sonra saat 01 de gel ‘’ dedi.
Peki ! Bu arada 2 nolu Tapu Dairesine gidebilir ve oradaki işimi takip edebilirim.
2 nolu Tapu Dairesi Müdürü son derece tatlı bir adam. Yakınlık gösteriyor, evrakımı hemen sempatik bir memura havale ediyor. O da evraklarıma bakıyor. Bazılarının asıllarını istiyor. Öyle iyiler ki....
Hemen koşa koşa evrak asıllarını getirmeye gidiyorum. 2 nolu Tapu Dairesi 3.üncü katta. Binada 2 asansör var. Ancak asansörlerden biri aylardır çalışmıyormuş. Diğerine ise en çok 3 kişi binebiliyor.
Bina 7 katlı ve kocaman. Bu yüzden asansörün önünde hep kuyruk var. En iyisi Yaradana sığınıp 3.üncü kata kadarki 60 basamağı tırmanmak ve sonra inmek.
Sempatik memur, getirdiğim evraklara bakıyor ve öğleden sonra gelmemi istiyor. Gördüğüm güleryüz, sabahberi defalarca inip çıktığım merdivenleri bile renkli bir hale getiriyor, neşeyle aşağı iniyorum 3. üncü kattan.
Saat 01 pm. 1 Nolu Tapu Dairesinde, benim işe bakan hanımefendiyi bekliyorum . Bir türlü gelmiyor.
Sonunda bir hizmetli bir başka odada buldu bayanı. Orada çay içiyormuş. Bana Ziraat Bankasına yatırılmak üzere iki adet makbuz verdi.
Sözde vergisiz bir olaydı benim işim, ama Devlet, emeğinin karşılığı harç alıyordu ve bu emek karşılığı miktar makbuzların üzerinde yazıyordu;
Tam 545 YTL.
Koşarak Bankaya gittim. Banka önünde müthiş bir kalabalık. Bende aralarına katıldım.
Kapının niye kapalı olduğunu sordum: Tapu Dairesinde öğle tatili saat 01 pm de bitiyordu, Banka da ise saat 01.30 pm de.
Kapılar açıldı. İçeriye doluştuk. Birden tekrar dışarıya püskürtüldük.
‘’ Ne oluyor? ‘’ diye sordum. Meğer saat 01.28 imiş. Daha mesai saatine 2 dakika varmış. Bu hassasiyete şapka çıkarılır. İyi ama demin kapıyı vaktinden 2 dakika önce kim açtı.
Girince numaratörden numara alacağız. Kuyruğa girdim. Tam sıra bana geliyordu ki, 2 si bayan 3 kişi aniden önüme geçip benden önce sıra numarası aldılar. Ne yapabilirdim?
Kaderime küsüp bir numara aldım. Ekrana bakınca benim numarama ancak 3 gün sonra sıra gelebileceğini hesapladım. Orada dinelen korumaya:
‘’ Bu nasıl iş ?’’ deyince:
‘’ Abi insanlar sabahtan gelip bütün numaraları alıyorlar.’’ dedi.
‘’ Peki ben ne yapacağım?’’
‘’ Abi yanaş bir gişeye anlat derdini.’’
‘’Olur mu? Sıram yokken ! ’’
‘’ Niye olmasın abi! ‘’
Bir gişeye yanaştım:
‘’ Beyefendi bir harç yatıracağım ‘’ dedim.
‘’ Ne harcı ?"
Evraklara baktı:
‘’Ver parayı ‘’ dedi.
Parayı verdim. Yazdı, çizdi. Makbuzu verdi.
Herşey rast gidiyor....
Koşarak 1 Nolu Tapu dairesine gittim. Bizim hanımefendi yok. İzne çıkıyor ya herhalde eksik gideriyor. Sonunda buldum. Evrakı müdürün kontroluna göndereceğini söyledi :
"Bir saat sonra"
"Pek ala!"
Öyleyse 2 Nolu Tapu Dairesine, o sempatik memurun yanına gidebilirim.
Koşarcasına gittim. Niyetim niyet. Bu gün her işi bitireceğim. Asansör yine kalabalıktı.
3 kat 60 basamağı tırmandım. Sempatik memur beni üzülerek karşıladı. 1994 yılı öncesi evrakları 1 Nolu tapu dairesindeymiş. Oradan evrak fotokopilerini alıp gelmeliymişim.
Verdiği yazıyla tekrar 60 basamak inip 1 Nolu Tapu Dairesine gittim. 23 basamak çıkıp, 21 basamak indim.
Arşiv memuru bayan arşive girdi. Yarım saat sonra evrakların üçünü bulduğunu, birini bulamadığını, ama dördüncünün aynı tarih ve imzayı taşıdığı için önemli olmadığını söyledi. Rica ettim. Dedim ki:
‘’ Siz öyle diyorsunuz ve haklısınız. Bu evrakın istenmesi bile gereksiz bence. Ama ne yapalım isteniyor. Lütfen bir kez daha bakın.’’
İstemiyerek tekrar arşive girdi. Aradı mı bilmiyorum, ama "Yok!" dedi.
Tekrar 1 No.lu Tapu Dairesine gittim. 60 basamak çıktım. Sempatik memura evrakları verdim. Baktı. Bulunamayan o evrak olmazsa olmazmış.
İstediği şeyin aslında gereksiz olduğunu anlatmaya çalışıyorum. Ama sempatik görünmeyi bırakıp sinirlendiğini görünce vaz geçiyorum: Pekala gidip o evrakı tekrar aratacağım.
Kanter içinde tekrar 1 No.lu Tapu Dairesine gidiyorum. 23 basamak çıkıyor, polis kontrolundan geçip 21 basamak iniyor ve arşiv memuru bayana durumu anlatıyorum.
’’ Ayol ben bugün tatile gidiyorum, Müdür bilmiyor mu bunu ?’’
Bana da:
‘’ Sana yol gösterdim, üstüme kaldın ‘’ dedi.
Çok utandım. Ezilerek:
‘’ Hanımefendi isterseniz Müdüre gidip başkasına havale etmesini rica edeyim. ‘’
Söylediğimi dinlemedi bile. Evraklarla aldı, çekti masasına gitti.
Biraz yatışmasını bekleyip ne yapmam gerektiğini sordum. Sinirli, sinirli:
" Öğleden sonra saat 01 de gel ‘’ dedi.
Peki ! Bu arada 2 nolu Tapu Dairesine gidebilir ve oradaki işimi takip edebilirim.
2 nolu Tapu Dairesi Müdürü son derece tatlı bir adam. Yakınlık gösteriyor, evrakımı hemen sempatik bir memura havale ediyor. O da evraklarıma bakıyor. Bazılarının asıllarını istiyor. Öyle iyiler ki....
Hemen koşa koşa evrak asıllarını getirmeye gidiyorum. 2 nolu Tapu Dairesi 3.üncü katta. Binada 2 asansör var. Ancak asansörlerden biri aylardır çalışmıyormuş. Diğerine ise en çok 3 kişi binebiliyor.
Bina 7 katlı ve kocaman. Bu yüzden asansörün önünde hep kuyruk var. En iyisi Yaradana sığınıp 3.üncü kata kadarki 60 basamağı tırmanmak ve sonra inmek.
Sempatik memur, getirdiğim evraklara bakıyor ve öğleden sonra gelmemi istiyor. Gördüğüm güleryüz, sabahberi defalarca inip çıktığım merdivenleri bile renkli bir hale getiriyor, neşeyle aşağı iniyorum 3. üncü kattan.
Saat 01 pm. 1 Nolu Tapu Dairesinde, benim işe bakan hanımefendiyi bekliyorum . Bir türlü gelmiyor.
Sonunda bir hizmetli bir başka odada buldu bayanı. Orada çay içiyormuş. Bana Ziraat Bankasına yatırılmak üzere iki adet makbuz verdi.
Sözde vergisiz bir olaydı benim işim, ama Devlet, emeğinin karşılığı harç alıyordu ve bu emek karşılığı miktar makbuzların üzerinde yazıyordu;
Tam 545 YTL.
Koşarak Bankaya gittim. Banka önünde müthiş bir kalabalık. Bende aralarına katıldım.
Kapının niye kapalı olduğunu sordum: Tapu Dairesinde öğle tatili saat 01 pm de bitiyordu, Banka da ise saat 01.30 pm de.
Kapılar açıldı. İçeriye doluştuk. Birden tekrar dışarıya püskürtüldük.
‘’ Ne oluyor? ‘’ diye sordum. Meğer saat 01.28 imiş. Daha mesai saatine 2 dakika varmış. Bu hassasiyete şapka çıkarılır. İyi ama demin kapıyı vaktinden 2 dakika önce kim açtı.
Girince numaratörden numara alacağız. Kuyruğa girdim. Tam sıra bana geliyordu ki, 2 si bayan 3 kişi aniden önüme geçip benden önce sıra numarası aldılar. Ne yapabilirdim?
Kaderime küsüp bir numara aldım. Ekrana bakınca benim numarama ancak 3 gün sonra sıra gelebileceğini hesapladım. Orada dinelen korumaya:
‘’ Bu nasıl iş ?’’ deyince:
‘’ Abi insanlar sabahtan gelip bütün numaraları alıyorlar.’’ dedi.
‘’ Peki ben ne yapacağım?’’
‘’ Abi yanaş bir gişeye anlat derdini.’’
‘’Olur mu? Sıram yokken ! ’’
‘’ Niye olmasın abi! ‘’
Bir gişeye yanaştım:
‘’ Beyefendi bir harç yatıracağım ‘’ dedim.
‘’ Ne harcı ?"
Evraklara baktı:
‘’Ver parayı ‘’ dedi.
Parayı verdim. Yazdı, çizdi. Makbuzu verdi.
Herşey rast gidiyor....
Koşarak 1 Nolu Tapu dairesine gittim. Bizim hanımefendi yok. İzne çıkıyor ya herhalde eksik gideriyor. Sonunda buldum. Evrakı müdürün kontroluna göndereceğini söyledi :
"Bir saat sonra"
"Pek ala!"
Öyleyse 2 Nolu Tapu Dairesine, o sempatik memurun yanına gidebilirim.
Koşarcasına gittim. Niyetim niyet. Bu gün her işi bitireceğim. Asansör yine kalabalıktı.
3 kat 60 basamağı tırmandım. Sempatik memur beni üzülerek karşıladı. 1994 yılı öncesi evrakları 1 Nolu tapu dairesindeymiş. Oradan evrak fotokopilerini alıp gelmeliymişim.
Verdiği yazıyla tekrar 60 basamak inip 1 Nolu Tapu Dairesine gittim. 23 basamak çıkıp, 21 basamak indim.
Arşiv memuru bayan arşive girdi. Yarım saat sonra evrakların üçünü bulduğunu, birini bulamadığını, ama dördüncünün aynı tarih ve imzayı taşıdığı için önemli olmadığını söyledi. Rica ettim. Dedim ki:
‘’ Siz öyle diyorsunuz ve haklısınız. Bu evrakın istenmesi bile gereksiz bence. Ama ne yapalım isteniyor. Lütfen bir kez daha bakın.’’
İstemiyerek tekrar arşive girdi. Aradı mı bilmiyorum, ama "Yok!" dedi.
Tekrar 1 No.lu Tapu Dairesine gittim. 60 basamak çıktım. Sempatik memura evrakları verdim. Baktı. Bulunamayan o evrak olmazsa olmazmış.
İstediği şeyin aslında gereksiz olduğunu anlatmaya çalışıyorum. Ama sempatik görünmeyi bırakıp sinirlendiğini görünce vaz geçiyorum: Pekala gidip o evrakı tekrar aratacağım.
Kanter içinde tekrar 1 No.lu Tapu Dairesine gidiyorum. 23 basamak çıkıyor, polis kontrolundan geçip 21 basamak iniyor ve arşiv memuru bayana durumu anlatıyorum.
Tekrar içeri arşive gidiyor aramaya. Diğer hizmetli halime bakıp acıyor bana. Çünkü T- shirt’ üm sırsıklam ıslak. Bana ilk evrakımın Müdür odasında bir kenara atıldığını söylüyor ve içeriye gidip evrakları alıyor. Sonra diğer odaya Bayana götürüyor. Daha sonra bana, Bayana evrakımı hatırlatmamı söylüyor.
Bayana gidiyorum. Beni duymuyor. Sanki ben hiçbirşeyim. Neyse sonunda seslenmelerime lütfen cevap verdi. Evet işim bitmiş. Evraklarımı veriyor. Teşekkürler bayan. Size iyi tatiller !
Hizmetli bayan da, arşivde bir türlü bulamadığı eksik evrakımı bulmuş bu defa.
Teşekkür ettim, evrakları alıp, koşarak 21 basamağı tırmanıp, koridoru geçtim ve 23 basamağı indim. Sonra hızla 2 No.lu Tapu Dairesi: 60 basamağı tırmandım ve içeri girdim.
İçeride insanlar üst üste. Sempatik memurla konuşma imkanını yakalamam tam 10 dakikamı aldı.
Evraklarıma bakıyor;
‘’ Herşey tamam. Ama bu gün geç oldu, yarın gel’’ diyor.
‘’Yarın gelemem ki. Yarın çok önemli bir işim var ‘’
‘’O sizin sorununuz ‘’ dedi, sempatik memur.
Ne kadar doğru bir söz ! Doğru söze ne denebilir ! Bu benim sorunum elbette. Ona ne dert ! Sonraki üç günde Ramazan Bayramı. Tatilini yapar, daha sonrasında da zaman bulur halledersin işini. Günler çuvala mı girdi ?
Türkiye Seyahat izlenimlerim mi? Hele Bayram sonrasında şu işlerimi halledeyim, inşallah onlara da sıra gelir sevgili okurlarım.
No comments:
Post a Comment